Alexithymie bij autisme heeft alles te maken met de moeite bij de bewustwording en het omschrijven van je emoties.
Alexithymie bij autisme
Mensen met alexithymie hebben moeite met het identificeren, omschrijven en bewustzijn van hun emoties. Het is een persoonlijkheidstrek dat gekenmerkt wordt door problemen in het beschrijven en onderscheiden van gevoelens, een meer beperkte fantasiebeleving en een denkwijze dat voornamelijk gericht is op de buitenwereld en minder de innerlijke beleving. Mensen met autisme die alexithymie hebben, ervaren moeilijkheden met het verwoorden, begrijpen en omgaan met emoties en dat kan tot de nodige problemen leiden met mensen in hun (werk)omgeving.
Wat betekent alexithymie?
Alexithymie wordt aangeduid als een persoonlijkheidskenmerk en is vertaald uit het oud-Grieks: “geen woorden voor emoties”. Veel mensen met autisme ervaren moeilijkheden in hun gevoelswereld en het uiten van emoties.
Voorkomende kenmerken:
Sociale relaties en communicatieproblemen
Mensen met autisme ervaren meer dan neurotypische personen problemen in de communicatie en in sociale relaties met anderen. Moeilijkheden in de sociaal-emotionele wederkerigheid kan leiden naar het Cassandra-effect. Bij Alexithymie spreken we van een emotioneel-cognitieve staat waarbij iemand moeite heeft met het begrijpen en verwoorden van zijn of haar eigen emoties en die van anderen. Ook emoties in het gezicht, gezichtsuitdrukkingen, stemgebruik van anderen en het onderscheiden van emoties van lichamelijke sensaties. Helaas kunnen al deze struikelblokken tot communicatieproblemen met mensen om je heen leiden.
Lees ook lichaamssignalen negeren bij autisme en de gevolgen hiervan.
Wat is de oorzaak van alexithymie?
De oorzaak van alexithymie is niet volledig duidelijk. Een veel voorkomende theorie is dat het ontstaat als gevolg van een combinatie van biologische, psychologische en sociale factoren. Er wordt aangenomen dat het erfelijk is en genetisch overgedragen kan worden aan kinderen van een ouder met alexithymie. Een andere studie legt een verband bij jeugdtrauma’s of ander psychologisch letsel in de jeugd. Zeker als er sprake is geweest van een onveilige of onvoorspelbare omgeving waarin het niet veilig was om emoties te uiten. Ook de manier van opvoeding kan een rol spelen als een kind opgroeit in een ongevoelige of afwijzende omgeving. Tevens hecht men binnen bepaalde culturen minder waarde aan het uiten van emoties en dit kan leiden tot minder goede emotionele regulatie.
Autisme en Theory of Mind
De Theory of Mind is het vermogen om je in de ander te verplaatsen en om het gedrag van de ander te kunnen begrijpen, verklaren en voorspellen. We zien in de praktijk dit vermogen bij mensen met autisme soms ook minder goed is ontwikkeld is. Het kan dan meer lastig zijn om jezelf en anderen goed te begrijpen en welk gedrag je zou moeten vertonen in voorkomende situaties. Natuurlijk komt hier ook emotie en gevoel bij kijken en als je last van alexithymie hebt, herken je wellicht ook meerdere punten bij autisme en Theory of mind.
Emoties camoufleren en maskeren
Emoties camoufleren en maskeergedrag komt vaak voor bij mensen met autisme. Je wilt tenslotte niet dat anderen merken of weten wat je voelt, want stel dat je ze je afwijzen of je maar ‘raar’ vinden. Het grote gevaar schuilt hierin dat de kenmerken van alexithymie hierdoor versterkt kunnen worden, omdat je je emoties ‘verstopt’ en niet meer goed weet wat je zelf voelt.
Iemand met autisme kan zo gewend raken om gevoelens en emoties weg te stoppen, dat hij of zij zichzelf dan ook niet meer goed kan identificeren met zijn of haar eigen gevoelens.
Lees meer over camouflagegedrag bij autisme.
Alexithymie, wat een moeilijk woord weer.
Wat ik hier over kwijt wil is dat ik enorm verschil ervaar in het voelen van emoties toen (vroeger vanaf mijn jeugd) en nu (na de vijftig).
Vandaag las mijn vrouw een bericht voor wat ze aan een nicht had gestuurd naar aanleiding van een overlijden. Ze brak, halverwege het voorlezen, en binnen een paar tellen voelde ik ook de emotie hoog oplopen bij mezelf. Tranen van verdriet van een groot verlies waar je tegen probeert te vechten om dat niet toe te laten, maar waarvan ik nu weet dat dat niet meer lukt, volgden even later. Ook iets terug zeggen zonder dat het in je stem te horen is, …. kansloos.
En dat had ik vroeger echt nooit. Ik kon heel emotieloos terug reageren alsof het me niet raakte, want dat deed het ook niet.
Het gevoel van anderen was een theorie of mind en niet meer dan dat: een theorie. Heel abstract dus.
Maar dat is nu dus meer een feeling of mind geworden. Ik kan me er nu dus inderdaad mee identificeren, daarvoor was het begrijpen dus meer theoretisch.
Groet,
Hans